بزرگنمايي:

مازندران آنلاین - کلاردشت - حدود 300 سال چشم انتظاری فرش کلاردشت برای برند سازی به جایی نرسید و نگین گلیم ایران زمین از دار به زمین افتاد.

 کلاردشت را با جاذبه هایش از جمله فرش 300 ساله می شناسند و برندسازی نشدن و بازاریابی، کارگاههای مهد فرش ایران زمین را به تعطیلی کشانده است.
فرش کلاردشت ذهنی بافت و بدون نقشه است و روزگاری نوای «یکی قرمز، دو تا زرد به زیر، یک زرد به رو» از هر خانه‌ای در کلاردشت شنیده می شد و اکنون دیگر از دارهای قالی که زینت‌بخش هر خانه کوچ و باصفای روستایی بود، خبری نیست و زخمهای دستان هنرمندان قالیباف نیز سالهاست که با تاروپود فرش گره‌خورده است.
وقتی به سراغشان می‌روی، می‌گویند که قالی‌بافی دیگر صرف ندارد و دارهایمان را جمع کرده‌ایم، اما اینجا هنوز نقش‌مایه‌ها در سکوت و فراموشی هنرنمایی می‌کنند. بازاریابی مهم‌ترین مشکل فراروی فرش کلاردشت است و آن‌گونه که شایسته این محصول است به‌خوبی به کشور و دنیا معرفی نشده است.

بازاریابی مهم‌ترین مشکل فراروی فرش کلاردشت است و آن‌گونه که شایسته این محصول است به‌خوبی به کشور و دنیا معرفی نشده است. در مازندران نیز 45 هزار بافنده فرش وجود داردکه از این تعداد تنها دو هزار و 500 نفر در قالب کارگاه‌های قالیبافی مشغول فعالیت هستند.
فرش کلاردشت زمانی علاقمندان زیادی داشت اما اکنون دارهای قالی از خانه ها جمع شد و هنرمندان آن انگشت شمار شده اند
یک بانوی فرش باف کلاردشتی که سالهاست دار قالی اش را جمع کرده و به شهرستان دیگر کوچ کرده است می گوید: فرش کلاردشت زمانی علاقمندان زیادی داشت اما اکنون دارهای قالی از خانه ها جمع شد و هنرمندان آن انگشت شمار شده اند.
محدثه دلفان با بیان اینکه فرش کلاردشت معمولا پرز بلند یا گوشت دار هستند ادامه می دهد: بازار فروش فرش دستبافت در دست دلالان و واسطه گرانی است که براحتی از دسترنج زحمات بافندگان فرش سودهای میلیونی می برند در حالیکه زحمت دو ماهه برای بافت یک فرش براحتی در جیب دلالان می رود .
این بافنده قدیمی فرش می گوید: فرش در زندگی و باور مردمان کلاردشت عجین شده بود و روزگاری در هر خانه ای دار قالی وجود داشت اما به دلیل حمایت نکردن، دارها برچیده شده است.
بانوی دیگر فرشباف که چندسالی است دار قالی را جمع کرده است می گوید: کار فرش بافی سخت است و هنرمندان آن با بیماری های متعددی دست و پنجه نرم می کنند و بیمه از مشکلات فراروی به شمار می رود.
مریم اسدی با اشاره به اینکه هر بافنده باید روزی حدود چهار هزار گره ببافد، نداشتن دار قالی بزرگ و نبود بیمه مشکلات را شدت می بخشد و از سوی دیگر تولیدات را باید به واسطه ها بفروش رسانند و مرکز و نمایشگاه دائمی فروش وجود ندارد.
وی درباره دستمزد فرشبافان می گوید: دریافت دستمزد بستگی به تعداد رج های بافته شده دارد و هیچ وقت به بافنده دستمزد کامل را پرداخت نمی کنند و از فروش قالی به مبلغ 7 میلیون تومان 500 تا 600 هزار تومان به بافنده می رسد.
فرش کلاردشت به‌عنوان یک برند و طرح منحصربه‌فرد در کشور ویژه استان مازندران با مشکل بازاریابی مواجه است
فرش کلاردشت برند اصلی مازندران و به دلیل ذهنی بافت و بدون نقشه در کشور منحصربه‌فرد است و به گفته محمد محمدپور رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت مازندران، فرش کلاردشت به‌عنوان یک برند و طرح منحصربه‌فرد در کشور ویژه استان مازندران با مشکل بازاریابی مواجه بوده و آن‌گونه که شایسته این محصول است به‌خوبی به کشور و دنیا معرفی نشده است.
وی افزود: امید است با چاره‌اندیشی از سوی مسئولان و مقامات عالی منطقه، با تمرکز و توجه بر روی این محصول و دستاوردهای تاریخی این منطقه با برگزاری جشنوارهٔ فرش کلاردشت به‌صورت مستمر و سالانه، تأسیس بازار اختصاصی در شهرستان کلاردشت نسبت به معرفی این محصول و عرضه آن در سطح بین‌المللی زمینه رونق اقتصادی و کسب‌وکار در منطقه فراهم آید.

  ارزش و زیبایی فرش ایرانی به‌ویژه محصول کلاردشت که با طرح‌های خیالی و رنگ‌های طبیعی و ماندگار است. استان مازندران دارای حدود 45 هزار نفر بافنده دارای کارت شناسایی بافندگی فرش است که از این تعداد حدود دو هزار و 500 نفر در قالب کارگاه‌های متمرکز یا غیرمتمرکز و مجتمع‌های قالیبافی فعالیت دارند و مابقی در قالب فعالیت‌های خانگی به تولید فرش دستبافت اشتغال دارند. بر اساس برآورد، حدود 45 هزار مترمربع سالانه در مازندران فرش بافته می‌شود که انتظار می‌رود با پشتیبانی و حمایت بخش دولتی در قالب اعطای تسهیلات کم‌بهره و پوشش بیمه تأمین اجتماعی این رقم به دو برابر نیز افزایش یابد.
به باور کارشناسان، مهم‌ترین محدودیت فرش‌بافان مازندران، فقدان بازار کارآمد درزمینهٔ اختصاصی فرش از حیث تأمین مواد اولیه، ابزار و عرضه محصولات است و این محدودیت سبب می‌شود تا تولیدکنندگان این صنعت در استان مواد اولیه را از سایر استان‌ها تأمین کنند، همچنین محصولات را به‌واسطه یا مستقیم در سایر استان‌ها عرضه دارند.
در حال حاضر مهم‌ترین چالش و مشکل صنعت فرش، بحث عدم فروش فرش در استان‌ها است که این امر به دلیل کاهش صادرات فرش کاهش‌یافته است و متولیان امر برای بازیابی دوباره صنعت فرش باید برنامه ریزی جامع داشته باشند.