بزرگنمايي:

پیام مازند - ساری - دردشان از معلولیت و ناشنوایی نیست بلکه می خواهند آنان را بشناسیم و بهتر در کنار هم زندگی کنیم و از نشنیدن و ندیدن دردهایشان توسط مسئولان در رنج هستند.

 ناشنوایی معلولیتی پنهان است و بی توجهی به آن عوارض سنگینی برای فرد و جامعه دارد و گرانی تجهیزات و کمیاب بودن آن، نبود تابلوهای مناسب ناشنوایان در معابر، رسمی نشدن زبان اشاره، بی بهره بودن از برنامه های صدا و سیما، اشتغال و غیره از دردهای مشترک همه ناشنوایان مازندرانی است.
پنج هزار و 500 معلول ناشنوا و کم شنوا تحت پوشش کانون ناشنوایان در مازندران قرار دارند.
سهیل روحی که 9 سال به عنوان مترجم ناشنوایان در شرق استان فعالیت دارد، با بیان اینکه کسی مشکلات ناشنوایان را نمی شوند، تهیه سمعک و اشتغال را از جمله مشکلات فراروی این قشر بیان کرد و گفت: در زمینه اشتغال به مصوبه قانونی و جذب سه درصدی معلولان توجهی نمی شود.
وی با بیان اینکه ناشنوایان نمی توانند براحتی ارتباط برقرار کنند گفت: در دیگر کشورها در هر ارگان خصوصی و دولتی مترجم وجود دارد ولی در کشور این مسئله مورد توجه نیست.
روحی با فرهنگ سازی در جامعه را برای پذیرش افراد ناشنوا را مهم دانست و راه اندازی اخبار ناشنوایان در استان را امری ضروری دانست و گفت: این خواسته قانونی 15 سال درحال پیگیری است.

وی نبود تابلوهای مناسب در معابر و پیاده روها را از دیگر نیازها برشمرد و گفت: نصب این تابلوها زیاد هزینه بر نیست، همچنین رسمی نشدن زبان اشاره از دیگر خواسته ها است واین طرح در مجلس و بهزیستی در حال پیگیری است که زبان ناشنوایان ملی شود.
اعضای گروه با عشق و علاق در این گروه مشغول فعالیت هستند و تمایل داریم برای اعضا حقوق و مزایایی همانند دیگر استان ها از سوی مسئولان بهزیستی درنظر گرفته شود
زینب تقوی رهبر گروه سرود ناشنوایان مازندران که خود کم شنوا و همسرش نیز ناشنوا است، تنها دغدغه اش را حمایت مسئولان از گروه سرود و استمرار فعالیت آن می داند و می گوید: اعضای گروه با عشق و علاق در این گروه مشغول فعالیت هستند و تمایل داریم برای اعضا حقوق و مزایایی همانند دیگر استان ها از سوی مسئولان بهزیستی درنظر گرفته شود.
وی حمایت مالی از گروه سرود را ضروری دانست و گفت: امیداریم اعضای گروه سرود تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی قرار گیرد زیرا اعضا از نظر مالی مشکلات زیادی دارند.
وی با اشاره به اینکه ناشنوایان علاقه زیادی به کارهای هنری و سرود دارند خواستار حمایت های مالی بهزیستی و برقراری حقوق و مزایا برای اعضای گروه شد.
تقوی با بیان اینکه ناشنوایان از نظر بیان مشکل دارند خواهان شنیدن دردها و مشکلات این قشر از سوی مسئولان شد.
در عین حال موسوی رئیس بهزیستی شهرستان ساری نیز با بیان اینکه ناشنوایی، معلولیتی پنهان است که در صورت عدم توجه به موقع آن ، می تواند عوارض بسیار سنگینی برای فرد و جامعه ایجاد کند افزود: نکته ای که در اینجا یادآوری آن از اهمیت برخوردار است این است که نقص شنوایی بر توانایی هوشی تاثیری ندارد اما بدون درمانهای اولیه ، این نقص می تواند بر رشد هوشی و نحوه ارتباط کودک با خانواده ودیگران تاثیر بگذارد.
وی افزود: مهمترین چیزی که باید درباره کودکان مبتلا به نقایص شنوایی به خاطر داشته باشیم طبیعی بودن آنهاست زیرا آنها عیبی و یا انحرافی ندارند تنها نمی توانند بشنوند و بهتر است به جای این که ناشنوایی را یک بیماری تلقی کنیم آن را امری جامعه شناسانه تلقی کنیم و جای این که بر ناتواناییهای ناشنوایان تکیه کنیم بهتر است بر تواناییهایشان تاکید ورزیم .
41 ناشنوا در مازندران فارغ التحصیل دانشگاهی هستند
در حال حاضر 540 دانش آموز ناشنوا در 16 هنرستان و 53 مدرسه استثنایی مازندران مشغول تحصیل هستند و به گفته شمس الله حسینی مدیر آموزش و پرورش استثنایی مازندران که 34 سال به عنوان معلم کودکان ناشنوا فعالیت دارد، دانش آموزان در 16 هنرستان ناشنوایان در رشته های مختلف از جمله برق ساختمان، گرافیک، صنایع چوب، نقاشی ایرانی و غیره تحصیل می کنند و 41 نفر از دانش آموزان نیز فارغ التحصیل دانشگاه شده اند و به عنوان همکار در مدارس استان مشغول کار شدند.
وی با بیان اینکه سابقه آموزش ناشنوایان در استان به سال 1348 برمی گردد، گفت: در حال حاضر 53 مدرسه استثنایی در سطح استان فعال است و شناسایی به هنگام کودکان ناشنوا و دارای افت شنوایی از جمله مسائل فراروی است.

حسینی با بیان اینکه اگر غربالگری زایشگاهی به صورت فراگیر انجام شود می تواند در شناسایی کودکان دارای افت شنوایی کمک کند خواهان گسترش این طرح در تمام مراکز درمانی خصوصی و دولتی استان شد.
هیچ برنامه ای در صدا و سیمای مازندران با زبان اشاره پخش نمی شود
سعید آرام مدیرکل بهزیستی مازندران نیز نیز با بیان اینکه اشتغال و ازدواج مهمترین مشکلات ناشنوایان است گفت: زبان اشاره ناشنوایان در کل جامعه ناآشنا است به همین دلیل ارتباط ناشنوایان با آحاد مردم محدود می شود و متاسفانه در رسانه استانی نیز هیچ برنامه ای با زبان اشاره پخش نمی شود.
وی افزود: اگر زبان اشاره به عنوان زبان رسمی در جامعه گسترش یابد بسیاری از نیازهای ناشنوایان برطرف می شود و علاوه بر این در حال حاضر به دلیل مشکلات اقتصادی برای تامین سمعک با مشکل مواجه شدیم و تهیه آن سخت شده است.
وی گفت: تمام خواسته این است که سمعک با ارز دولتی تهیه و واگذارشود و امیدواریم مسئولان به این مهم توجه کنند.
  معلولان بخش مهم و قابل توجهی از جامعه را تشکیل می دهند و بی توجهی برای تامین نیازهایشان سبب حذف و کناره گیری این قشر باستعداد و توانجو از جامعه خواهد شد و مسئولان امر باید برنامه ریزی جامعی برای تامین نیازهای آنان داشته باشند.