چاپ

مازندران آنلاین - عضو هئیت علمی دانشگاه مازندران گفت: مدیریت نامناسب در اجرای طرح های هادی روستایی در مازندران با الگو برداری از سایر استان های کشور بزرگ ترین چالش استان است.
مهدی رمضان زاده دکترای گردشگری با اشاره به این که در اجرای طرح هادی روستایی از بیت المال و بخشی از مشارکت های مردمی مانند هدیه زمین روستایی برای کمک به اجرای طرح استفاده می شود، اظهار کرد: هدف طرح هادی روستا بیشتر بعد فیزیکی بوده یعنی ناخودآگاه اقتصاد و بعد فرهنگی کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
وی با اشاره به این که طرح هادی براساس یک سری از شرح خدمات از بالا نوشته شده و برای تمام روستاهای کشور همان طرح اجرا می شود که یکی از بزرگترین چالش های جدی در این حوزه به خصوص در مازندران بوده و کارشناسان این حوزه نقد جدی بر آن دارند تصریح کرد: طرح هادی روستایی طرحی است که ضمن ساماندهی و اصلاح بافت موجود میزان گسترش زمین را برای عملکرد های متفاوت در روستاها مانند مسکونی که با توجه به افزایش جمعیت میزان ساخت مسکن هم بالا می رود، تغییر می دهد.
استاد دانشگاه مازندران با بیان این که تمام پدیده هایی مانند ساخت مسکن، خانه بهداشت، زمین های ورزشی و سایر موارد در روستا روی زمین بوده و زمین عامل تولید، عامل تحول اقتصاد یا می تواند بی عدالتی را به همراه داشته باشد،گفت: طرح هادی ساماندهی فیزیکی و کالبدی یک روستا را در قالب یک زمین مشخص می کند برای چشم انداز های آینده با توجه به جمعیت موجود؛ یک طرح قانونی و برای اکثر روستاهای بالای 20 خانوار لازم الاجرا است؛ به همین علت مردم به سمت زمین هجوم برده و در مواردی که نیاز نیست زمین را مورد استفاده قرار می دهند.
مدیر گروه و دانشیار گردشگری دانشگاه مازندران یادآور شد: 4هدفی را که بنیاد مسکن در خصوص اجرای طرح هادی مطرح کرده از جمله ایجاد توسعه و عمران روستاها، تامین عدالت امکانات مانند بانک، مراکز خرید و مراکز بهداشت، هدایت فیزیکی روستا یعنی اجرای طرحی که ما را ازکوچه بندی یا سازه ای جدیدی روستایی که ایجاد می شود، آگاه سازد و ایجاد زیر ساخت های لازم جهت بهبود مسکن روستاییان و اجرای طرح های محیط زیستی است.
رمضان زاده با تاکید بر این که شیوه مدیریت زمین در مناطق روستایی در استان های مرکزی، قم و اصفهان با زمین های شمال یکسان نیست خاطرنشان کرد: میزان کاربری و آورده ای که از زمین داریم در مازندران با استان های بیابانی برابر نبوده و طرح هادی نوشته شده در کشور بدون در نظر گرفته شدن شرایط فیزیکی روستاها الزاما طرح موفقی نیست.
وی مشکل اساسی در مازندران را که جزء استان هایی با بیشترین تراکم روستاها و فاصله کم از یکدیگر بوده حساسیت های نوع کاربری زمین ها برای اقتصاد مازندران که امری حیاتی است، دانست و عنوان کرد: تهیه بد طرح های هادی، اجرای نامناسب این طرح در بخش زیادی از محیط جغرافیایی که در قالب روستا شکل گرفته، اختصاص بخش زیادی از زمین ها به اجرای طرح هادی که شاید ضرورتی در اجرای آن نبوده ؛ اجراهای بدون مدیریت طرح هادی در زمین های روستایی، زمین های کشاورزی را از بین برده و مازندران را دچار مشکل خواهد کرد.
دکترای گردشگری تصریح کرد: سو استفاده هایی که از طرح هادی در مازندران می شود از جمله چالش های مهم دیگری است که در اجرا مطرح شده است؛ بسیاری از افراد با ارتباط با مشاوران اجرای طرح که به روستاها ورود پیدا می کنند و با توجه به این که اکثر مشاورها غیر بومی هستند ارتباط ها سریع برقرارشده که گاها زمین هایی را در داخل طرح هادی قرار داده که از نظر قیمت چند برابر افزایش پیدا و کاربری این زمین ها تغییر می کند؛ پیامدهای این کار تبلیغات گسترده برای ساخت خانه های دوم، بدترین نوع گردشگری که می توان برای مازندران متصور شد.
رمضان زاده با بیان این که جنبه های اجتماعی و فرهنگی به طور کلی در روستاها فراموش شده، خاطر نشان کرد: انتظار می رود مشارکت در اجرای طرح هادی بیشتر شود و در اجرای آن به نیاز روستاها توجه بیشتری شود؛ طرح های هادی در هر روستا و اجرای آن باید با توجه به موقعیت هر روستا اتفاق بیافتد و الگوهای خاص خود را می طلبد.