بزرگنمايي:

پیام مازند - ایسنا/مازندران عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور مازندران گفت: نظام ارتقای اساتید سعی بر این دارند که اعضای هیات علمی دانشگاه های خود را به ماشین های تولید مقاله تبدیل کنند، هر چند این روند جایگاه علمی کشوررا ارتقا داده و محترم است اما باید ارزیابی شود که چه تاثیری دارد.

بابک مومنی در گفت وگوبا ایسنا اظهارکرد: در خصوص ساختار و شیوه نامه فعالیت های علمی و بر همین مبنا ارتقای اعضای هیات علمی دانشگاها، باید گفت گذشت سال ها فعالیت دانشگاهی و پژوهشی به ویژه درچهل سال اخیر، تجربه ای را به وجود آورده که بالتبع این ساختار و روش ارزیابی موافقین و مخالفین خاص خودش را دارد و در نهایت محل مناقشه است و به نظر می رسد باید اصلاحات بنیادی در این زمینه صورت گرفته شود.
وی با اشاره به اینکه آیین نامه ارتقا عمدتا بر دو بخش اساسی تعریف شده است، تصریح کرد: فعالیت های آموزشی یک بخش است که در رسالت کلی دانشگاه ها در سراسر دنیا در این قسمت تعریف شده و شغل معلمی یک عضو هیات علمی را دربر می گیرد که خیلی محل بحث امروز ما نیست هرچند نکات جدی در این خصوص هم وجود دارد.
عضوهیات علمی دانشگاه پیام نور مازندران با اشاره به اینکه وظایف پژوهشی که عمدتا بالاترین امتیازها مربوط به تولید مقالات علمی پژوهشی است، بخش اصلی مسیر ارتقای اعضا هیات علمی را مشخص می کند، خاطرنشان کرد: یعنی سالانه اساتید هر چه تولید مقاله و در کنار آن بعضا ترجمه و تالیف کتب داشته باشند امتیازات بیشتری را در ارتقا کسب می کنند.
مومنی افزود: طی سال های اخیر هم تا حدودی به موضوع ارتباط با جامعه و صنعت و یا پژوهش های کاربردی اثراتی داده شده که به نظر می آید خیلی کمتر از ارزشی بوده که باید به آن داده می شد که این موضوع بین صاحب نظران بسیار محل مناقشه است.
وی گفت: حال باید پرسید ساختار فعلی این آیین نامه و ارتقای اعضای هیات علمی دانشگاه ها توانسته به حل مشکلات اساسی کشور ما کمک کند و دانشگاه های سطح کشور و نه فقط دانشگاه های قدرتمند مرکز و شهرهای بزرگ صنعتی را به میدان عمل وارد کند؛ قطعا ورود دانشگاه ها به کنترل کیفی مطالعات، اجرا و بهره برداری در طرح های ملی بسیار موثرتر از مقالاتی است که انرژی و سرمایه های کشور را چه در بحث اقتصادی و چه در بعد ظرفیت های انسانی به یک سری فعالیت هایی معطوف می سازد که معلوم نیست واقعا به درد کشور می خورد یا خیر؟
عضوهیات علمی دانشگاه پیام نور مازندران یادآورشد: اگر مقایسه ای شود بین میزان تعداد مقالات کسانی که حتی برنده جایزه نوبل شدند با افراد متناظر خودشان در داخل کشور، مشاهده می شود که این افراد حتی مقالات کمتری دارند اما اثر گذاری آن ها چه در عرصه بین المللی و به ویژه در عرصه ملی کشورهای خودشان و مسائل جهانی به مراتب بیشتر است.
مومنی با اشاره به اینکه تایید یک مقاله در مجلات معتبر (آی اس آی ) مشروط به وجود یک نوآوری بین المللی است، بیان کرد: با نهایت احترام به این تلاش ها اما عمدتا مسائل و مشکلات موجود در کشور گاه آنقدر اساسی و زیرساختی است که معلوم نیست نیاز به این همه پیچیدگی و حاصل این نوآوری ها داشته باشد و در واقع ما نیازمند ایجاد روش ها و تحرکی در فضای کشور هستیم که شاید خیلی از مواقع منجر به تولید مقاله نمی شود و لازم است برای این هم راهبردنگاری های عملیاتی ارزش و جایگاهی قائل شویم چه بسا جایگاه ارزشمندتر و بالاتر نسبت این چیزی که در حال حاضر وجود دارد و مقالاتی که در حوزه های فنی و مدیریتی تولید می شود.
وی یادآورشد: به عنوان نمونه امروز در دانشگاه ها برای ساختار شبکه تامین و تحویل و توزیع آب روی روش های پیچیده و سازه های ترکیبی بر روی آن کار می شود چرا که استاد می خواهد شکل نوآوری را حفظ کند برای اینکه بتواند از آن یک خروجی مقاله داشته باشد اما به اجرا که می رسیم مشخص می شود که اصلا در سامانه های آبی کشور بستری برای استفاده از چنین سازه ها و روش هایی وجود ندارد، این درحالی است که در کشوری زندگی می کنیم که با بحران جدی در مدیریت مصرف و بهینه سازی الگوی مصرف و در مدیریت سامانه های توزیع آب در شبکه های آبیاری مواجه هستیم.
عضوهیات علمی دانشگاه پیام نور مازندران ادامه داد: مسئله اینجاست که علیرغم وجود مشکلات بسیار زیاد در کشور، فعالیت فضای علمی در دانشگاه ها و نتایج آن با نیازهای سیستم اجرایی کشور فاصله قابل توجهی دارد چرا که اگر اساتید و مراکز تحقیقاتی بخواهند برای حل مسئله موجود کشور فعالیت کنند نمی توانند مطمئن باشند آن زمان و انرژی که برای حل چالش می گذارد منجر به تولید مقاله هایی بشود که بعدها فرایند ارتقایش با چالش جدی مواجه نشود و بجای آن ترجیح می دهد که در همان محیط دانشگاهی با استفاده از الگوها و مدل های پیشرفته ریاضی و فیزیکی و سیستم مختلفی که در روش های تحلیل و بررسی وجود دارد مداوما به تولید مقاله بپردازد.
وی تصریح کرد: تولید محتوا، راهبردها و برنامه هایی که یک عضو هیات علمی دانشگاه برای حل مسائل واقعی کشور ارائه می دهد باید آن چنان ارزش بالایی پیدا کند که مستقیما و بدون مقاله محوری بتواند سبب ارتقا آن شود.
عضوهیات علمی دانشگاه پیام نور مازندران تاکید کرد: چرا نظام ارتقای اساتید سعی بر این دارند که اعضای هیات علمی دانشگاه های خود را به ماشین های تولید مقاله تبدیل کنند،هر چند این روند جایگاه علمی کشور را ارتقا داده و محترم است اما باید ارزیابی شود که چه تاثیری دارد.
مومنی اضافه کرد: متاسفانه طراحان فعلی و کسانی که امروزه آیین نامه ها و نظام نامه های ارتقای اساتید را تالیف و بروزرسانی می کنند عمدتا کسانی هستند که خودشان همان مسیر را با شرایط و معیارهای نسبتا ساده تری طی کردند و حالا هر روز این معیارها را سختگیرانه تر و میزان رسیدن به امتیازات را بیشتر می کنند( در حقیقت گذر از این پل را سخت می کنند) در حالی که انتظار می رود تفکر و اندیشه جدیدی شکل بگیرد از افرادی که خودشان تمایل دارند در این مسیر قرار بگیرند و از آن ها بخواهند که اگر می خواهند ارتقای یک عضو هیات علمی و استاد مسیری را تعریف کنید که علاوه بر ارتقای استاد مسئله ای از مسائل کشور حل شود چه برنامه ای می ریزید مطمئنا آیین نامه های بهتر و کاربردی تری طراحی خواهد شد.
وی گفت:متاسفانه به تازگی شنیده می شود که رتبه بندی معلمان و کسانی که در رتبه بندی نظام آموزش و پرورش فعالیت می کنند هم درگیر شکل مشابهی از روند نظام ارتقای اساتید دانشگاه ها شده است.
عضوهیات علمی دانشگاه پیام نور مازندران خاطرنشان کرد: برنامه ای که برای یک معلم در نظام آموزش و پرورش تعریف می شود مطمئنا باید متناسب با سیستم و فضایی باشد که معلم در آن کار می کند و باید به این موضوع فکر کرد که یک معلم چگونه می تواند خدمات آموزشی و مهارتی بهتری را به جامعه دانش آموزی دهد نه اینکه این افراد هم درگیر نظامی شوند که در دانشگاه ها محل مناقشه است.
مومنی با اشاره به اینکه نظام ارتقا از ابعاد مختلف نیازمند آسیب شناسی است،افزود: چرا که اگریک دستگاه اجرایی نیاز پژوهشی خود را مطرح کند تیمی برای حل ان مسئله تلاش کند، آیین نامه های امروز ارتقا امتیاز را فقط به مجری طرح می دهد و به همکارانی که در این طرح مشارکت داشتند هیچ امتیازی نمی دهند و این موضوع همان تقویت روحیه فرد گرایانه و نداشتن توجه به کارهای تیمی است.
وی گفت: با ایجاد تیم های تحقیقاتی قوی بین دستگاه های اجرایی و سیستم های دانشگاهی و کار در حوزه صنعت و گردشگری و کشاورزی و علوم پایه قطعا می توان مسائل کشور را حل کرد.
عضوهیات علمی دانشگاه پیام نور مازندران با بیان اینکه دعوت از افرادی با تفکر حل المسائلی برای ویرایش و اصلاح نظام نامه های ارتقای اساتید یک راهکار اساسی است، افزود: باید از اندیشه های جوان و افراد دارای ایده و برنامه برای نظام تحقیق و پژوهش در کشوراستفاده شود.
مومنی تاکید کرد: باید مسیر دیگری هم وجود داشته باشد تا اگر کسی بخواهد برای حل مسئله کشور خودش فعالیت کند صرفه نظر از اینکه چقدر تولید مقاله می کند بتواند مسیر ارتقا را طی کند.
انتهای پیام