پیام مازند - ایسنا/مازندران تخریب چی داستان ما پس ازجنگ با تیم های بسیاری برای پاکسازی منطقه و خنثی نمودن مین های زیادی که باقی مانده بود به نقاط مختلف جنگی رفت و پس از بازنشستگی نیز اکنون به خاطراحساس مسئولیتی که دارد برای تحقیق و تفحص از شهدا مسیر جنوب غرب و زرباطیه عراق را در پیش گرفته است تا بلکه مادری یا همسری را پس از سالها چشم انتظاری برهاند.

وارد خانه اش که شدیم از گوشه گوشه سالن پذیرایی می توانستیم ارادتش به اهل بیت و آقا ابا عبدالله الحسین را ببینیم. بیرق و پرچم های یا حسین ع همه خانه اش را زینت داده بود.
گوشه دیگری از سالن، میزی بود که در آن یادگاری های جبهه و جنگ از انواع فشنگ، مین و نارنجک های خنثی شده خودنمایی می کرد. تمثال سردار دلها، حاج قاسم سلیمانی در جلوی میز صلابت خاصی را به این مکان سراسر معنوی داده بود.

به گزارش ایسنا ، شکراله قمی اهل چالوس شاید برای برخی از همشهریان خود ناشناس باشداما برای مردان جبهه و جنگ به عنوان یک تخریب چی خبره که از سن 16 سالگی وارد جبهه شد فردی شناخته شده و متبحراست.
آن روز که به منزلش رفتیم قرار بود دو روز دیگر مجددا عازم جنوب غرب کشور و زرباطیه عراق برای تفحص پیکر پاک شهدای هشت سال دفاع مقدس شود.
کوله بارش مهیای رفتن بود. همسرش انگار بعد ازسالها که همراه و همدم وی در این راه بود طاقت دوریش را دیگر نداشت. می گفت دیگر سنی از ما گذشته است و من تنها می مانم. اما وقتی پای چشم انتظاری مادران و فرزندان شهدا که به میان آمد چشمان به اشک نشسته اش ، بدرقه کننده همسر ایثارگرش بود.

همین سه ماه پیش بود که از دل گرمای 55 درجه با عده ای از همرزمانش عازم همان زرباطیه عراقی برای جستجوی پیکر شهدا شد و در یکی از همین روزها به خاطر انفجار یکی از مین های ضدتانک که در زیر خاک عمل نکرده بود از ناحیه پا مجروح شد و موج انفجار نیز تاحدی به وی و راننده بیل مکانیکی آسیب وارد کرد.
قمی در حین مصاحبه از ورودش به منطقه غرب کشور و مریوان از سال 5٩ با لباس مقدس بسیجی در حالیکه تنها 16 سال داشت گفت و اینکه در آن سالها که کردهای عراق و ترکیه به تحریک منافقان سودای کشور مستقلی را در سر داشتند به راحتی رزمندگان بسیجی و سپاه را در مریوان به شهادت می رساندند و جوی خون به راه می انداختند.
وی در حالیکه به یاد دوستان و همرزمان شهیدش اشک در چشمانش حلقه زده بود بیان کرد: جان فشانی و از خود گذشتگی بچه های بسیجی و سپاه بود که باعث شد این منطقه پاکسازی شود.
این تخریب چی هشت سال دفاع مقدس در ادامه با بیان اینکه بعد از آن در سال 60 وارد سپاه شدم و بعد از گذراندن دوره های مختلف خنثی نمودن مین و انهدام مواد منفجره به آموزش نیروها در نقاط مختلف کشور پرداختم ، افزود: با اینکه به خاطر مربی بودن نمی گذاشتند زیاد در جبهه بمانم اما خدا توفیق داد و 34 ماه در جبهه بودم و در این سالها دیدم که چطور بچه های ما از جان مایه گذاشتند و نگذاشتند حتی یک وجب از خاک کشور از دست برود.

قمی بعد ازجنگ در نقاط مختلف با تیم های مختلف برای پاکسازی منطقه و خنثی نمودن مین های زیادی که باقی مانده بود به نقاط مختلف جنگی رفت و بعد از بازنشستگی نیز اکنون به خاطراحساس مسئولیتی که دارد برای تحقیق و تفحص از شهدا مسیر جنوب غرب و زرباطیه عراق را در پیش گرفته است تا بلکه مادری یا همسری را پس از سالها چشم انتظاری برهاند.
وی با هزینه شخصی خود راه شمال تا جنوب غرب را می‌پیماید تا عشق خود را به آن روزها ثابت کند.
قمی می‌گوید در مناطق مین‌گذاری شده که احتمال حضور شهدا می‌رود ابتدا باید منطقه را از مین پاکسازی کنیم و سپس بیل مکانیکی آرام خاک را می‌خرامد تا اثری از شهدای مفقودی از دل خاک بیرون آید.
وی در آخرین ماموریت خود در زرباطیه عراق براثر برخورد بیل مکانیکی با یک مین خنثی نشده از ناحیه پای راست ترکش می‌خورد و پس از بهبودی یاران شهیدش را تنها نمی‌گذارد و بار دیگر راهش را ادامه می دهد...
آرزوی وی همانند دیگر همرزمانش و عاشقان نظام جمهوری اسلامی ایران شهادت است و این حس شهادت را نه فقط به گفتار بلکه می توان به عینه دید.
انتهای پیام