بزرگنمايي:
پیام مازند -
انتظار معلمان برای اجرای نظام رتبه‌بندی 10ساله شد اما هنوز هم دولت و مجلس به بهانه تورم‌زابودن و کسری بودجه زیر بار اجرای این ایده نمی‌روند.
به گزارش ایسنا، روزنامه همشهری نوشت: «درست 10 سال از نخستین باری که موضوع «رتبه‌بندی معلمان» از سوی مسئولان وزارت آموزش و پرورش مطرح شده، می‌گذرد. در این 10 سال پنج وزیر با وعده اجرای درست و دقیق این ایده از مجلس رأی اعتماد گرفته‌اند اما در پایان راه معلوم شد که در اجرای آن ناتوان بوده‌اند.
ماجرای رتبه‌بندی معلمان که فراز و فرودهای متعدد، سرنوشت آن را شبیه قصه‌های هزار و یک شب کرده، در آستانه 10سالگی دوباره به صحن پارلمان رفته، اما این بار هم به بهانه کسری بودجه و آن چه با عنوان «بار تورمی اجرای لایحه» از آن یاد می‌شود، به در بسته خورده است. در نتیجه دولت و مجلس به دنبال این هستند که اجرای آن را برای مدتی نامعلوم به عقب بیندازند؛ اتفاقی که باعث اعتراض و ناراحتی معلمان شده و آنها را بار دیگر ناامید کرده است.
طرح اولیه از کجا آمد؟
سرچشمه این لایحه به سند تحول بنیادین آموزش و پرورش برمی‌گردد که در سال 1390 به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسیده است. در فصل هفتم این سند، بندی با این مضمون نوشته شده که «استقرار نظام سنجش صلاحیت‌های عمومی، تخصصی و حرفه‌ای، تعیین ملاک‌های ارزیابی و ارتقای مرتبه (نظام رتبه‌بندی) علمی و تربیتی معلمان و تقویت انگیزه ارتقای شغلی در آنان بر اساس نظام معیار اسلامی باشد.» و آن را به عنوان راهکار ارتقای جایگاه معلمی معرفی می‌کند. دوم تیر سال 1392، نظام رتبه‌بندی حرفه‌ای معلمان در هیأت دولت دهم تصویب شد. بر اساس مدلی که حمیدرضا حاجی‌بابایی، وزیر وقت آموزش و پرورش، اعلام کرده بود، معلمان به چهار مرتبه مربی معلم، استادیار معلم، دانشیارمعلم و استادمعلم تقسیم‌بندی می‌شدند تا با هر سابقه‌ای که دارند متناسب با هم‌ردیف خودشان در دانشگاه، حداقل 80درصد حقوق دریافت کنند. پس از تغییر دولت، این طرح مورد بازنگری قرار گرفت و در اسفند سال 1393 کلیات نظام رتبه‌بندی معلمان در قالب قانون مدیریت خدمات کشوری تصویب شد. هیأت دولت وقت برای اجرای نظام رتبه‌بندی معلمان در سال 94، مبلغ 1350 میلیارد تومان و برای سال 95، 3500 میلیارد تومان در نظر گرفت. بلافاصله معلمان نسبت به اجرای این طرح معترض شدند؛ چرا که معتقد بودند با طرح اولیه که در سند تحول بنیادین آمده، زمین تا آسمان فاصله دارد. مسئولان آموزش و پرورش هم در مقابل گفتند آن چیزی که در قالب مرحله اول رتبه‌بندی اجرا شد، 10درصد از اصل طرح است و معلمان منتظر اجرای مراحل بعدی باشند.
طبق وعده مسئولان وقت آموزش و پرورش قرار بود مرحله دوم طرح رتبه‌بندی معلمان در سال 95 و همچنین اجرای نظام رتبه‌بندی واقعی معلمان از ابتدای سال 96 اجرایی شود اما این اتفاق رخ نداد. در نهایت ابتدای آبان 97 اعلام شد لایحه نظام رتبه‌بندی معلمان در کمیسیون تخصصی امور اجتماعی هیأت دولت تصویب شده و به‌زودی به هیأت دولت می‌رود که این به‌زودی تا اردیبهشت سال1400 به طول انجامید و آیین‌نامه اجرایی آن هم در روزهای آخر دولت دوازدهم یعنی 20 خرداد به هیأت دولت تقدیم شد.
علت 10 سال معطلی چه بود؟
«نبود منابع و اعتبارات لازم» کلیدواژه‌ای است که بارها در طول 10 سال گذشته از زبان وزیران آموزش و پرورش و معاونان توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش شنیده می‌شود. حسین فرخ‌نژاد، فعال صنفی حقوق معلمان تبریز، در این باره می‌گوید: «یکی از دلایلی که این طرح با شکست مکرر مواجه شد، این بود که هیچ دولتی اراده ساماندهی وضعیت بودجه آموزش و پرورش و منابع انسانی این وزارتخانه را ندارد. در واقع مسائل آموزش و پرورش هیچگاه از اولویت‌های دولت‌ها نبوده و هیچگاه ما ندیدیم که روسای جمهور به دنبال افزایش سهم این نهاد آموزشی و پرورشی از تولید ناخالص ملی باشند.»
مواجهه دولت سیزدهم با رتبه‌بندی
طبق مصوبه هیأت دولت دوازدهم قرار شد این لایحه از ابتدای مهر 1400 اجرا و حتی معوقه شش ماهه اول سال نیز به حساب معلمان واریز شود اما این اتفاق نیفتاد. درست یک‌ماه بعد از استقرار دولت جدید، رئیس سازمان برنامه و بودجه اعلام کرد که «اگر اجرای طرح بیش از رقم تعریف شده باشد، منجر به خلق پول یا استقراض خواهد شد که سازمان برنامه و بودجه به هیچ وجه به دنبال افزایش استقراض و خلق پول نیست.»
سپس این طرح چندین بار بین کمیسیون آموزش و تحقیقات و صحن علنی مجلس رد و بدل شد تا در نهایت روز گذشته خبری به نقل از علی نیکزاد، نایب‌رئیس مجلس شورای اسلامی مبنی بر این که دولت خواهان پس‌گرفتن لایحه رتبه‌بندی معلمان است، منتشر شد؛ خبری که نیکزاد در گفت‌وگو با ایسنا آن را تکذیب کرد و گفت: «این طرح در دستور کار اولویت‌دار مجلس است.»
تاکنون ارقام مختلفی برای اجرای طرح رتبه‌بندی معلمان از سوی نمایندگان مجلس، رئیس سازمان برنامه و بودجه و وزیر اقتصاد و امور دارایی عنوان شده است؛ رقم‌هایی مانند 170 هزار میلیارد تومان، 80 هزار میلیارد، 25 هزار میلیارد و در نهایت 20 هزار میلیارد تومان. قاسم احمدی لاشکی، معاون حقوقی و پارلمانی آموزش و پرورش در این باره گفت: «نمایندگان مجلس می‌گویند بودجه مورد نیاز برای طرح رتبه‌بندی 5٠ هزار میلیارد تومان است اما ما معتقدیم که با 20 هزار میلیارد تومان اعتبار اولیه هم می‌توان این طرح را اجرا کرد.» این صحبت‌های متناقض از یک‌سو و طولانی‌شدن فرایند بررسی در مجلس از سوی دیگر و این پا و آن پا کردن دولت برای اجرای آن، صدای معلمان را درآورده است. فرخ‌نژاد، فعال صنفی معلمان تبریز، در این باره گفت: «مسئولان درباره طرح رتبه‌بندی از این اصل که «از این ستون تا آن ستون فرج است» تبعیت و ظاهرا با این شیوه می‌خواهند مطالبه معلمان را به مرور تهی از معنا کنند.»
سرانجام طرح چه شد؟
این روزها سؤال مشترک همه معلمان رسمی و پیمانی این است که طرح رتبه‌بندی معلمان به کجا رسید و بالاخره دولت عزم اجرای آن را دارد یا نه؟
مهرداد ویس‌کرمی، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس، در این باره گفت: «دولت سیزدهم همچون دولت دوازدهم زیر بار تامین اعتبار رتبه‌بندی معلمان نمی‌رود. برآورد ما در کمیسیون آموزش و تحقیقات این است که همسان‌سازی حقوق معلمان با استادان دانشگاه به 170 میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد که دولت عنوان کرد توان پرداخت چنین هزینه‌ای را ندارد. در نهایت قرار شد که ما قید همسان‌سازی حقوق معلمان و استادان را برداریم و لایحه را به گونه دیگری دنبال کنیم که همین مسئله باعث طولانی‌شدن فرآیند بررسی در مجلس شد.»
ویس‌کرمی توضیح داد: «در این میان اتفاقات دیگری هم رخ داد. مثلا رئیس سازمان برنامه و بودجه چند بار اعلام کرد که 25 هزار میلیارد تومان برای این لایحه می‌توانند تامین کنند که ما فکر کردیم منظورشان برای شش ماه است اما بعدها فهمیدیم که برای کل یک سال این بودجه را در نظر گرفته‌اند.»
عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس با بیان این که دولت با کسری 400 هزار میلیاردی روبه‌روست، گفت: «این نکته را معلمان باید بدانند که دولت از نظر بودجه‌ای در وضعیت خوبی به سر نمی‌برد. از سویی دیگر از اعتبار 20 هزار میلیاردی فقط 400 میلیارد آن معادل دو درصد تامین شده و مابقی آن مانده است و در این شرایط همسان‌سازی حقوق معلمان یا اجرای رتبه‌بندی واقعی مشکل به نظر می‌رسد. ای کاش اعضای هیأت دولت وقتی وعده اجرای طرح رتبه‌بندی را به معلمان می‌دهند از آن طرف هم بگویند که چگونه و با چه سازوکاری می‌خواهند آن را اجرا کنند؛ چراکه طرح مسائل متناقض معلمان را دچار بی‌اعتمادی می‌کند. نظر ما این است که باید از ابتدا عاقلانه در این باره تصمیم‌گیری می‌شد.»
در این روزها اغلب معلمان یک سؤال مشترک از مخالفان اجرای طرح رتبه‌بندی در دولت و مجلس دارند. آنها می‌پرسند چرا افزایش حقوق استادان دانشگاه یا سایر کارکنان دولت موجب تورم یا کسری بودجه نمی‌شود و بدون هیچ کش‌وقوسی در مجلس و دولت محقق می‌شود اما وقتی پای افزایش حقوق معلمان به میان می‌آید، به یکباره کسری‌ها، تورم‌ها و رکودهای اقتصادی با هم نمایان می‌شود؟»
انتهای پیام