بزرگنمايي:

پیام مازند - سفر بی‌پایان «ارد همتی»، شنبه 29 شهریور سال 1399 از تهران آغاز شد. او براساس برنامه سفرش، از تهران به قزوین رفت و از آنجا پیاده به سمت ارتفاعات تنکابن حرکت کرد. مرد جوان عاشق طبیعت‌گردی و کوهنوردی بود و چندین بار این مسیر را پیاده تنها یا دسته‌جمعی رفته بود و با آن آشنایی داشت. ساعت 2 بامداد اول مهر او آخرین تماس را با مادرش گرفت و بعد تلفنش از دسترس خارج شد و تلاش دوساله امدادگران هلال‌احمر، کوهنوردان محلی و پلیس برای یافتن اثری از او بی‌نتیجه مانده است.
 
مادر ارد که این روز‌ها از آمریکا به تهران آمده و پیگیر پرونده پسرش است گفت: «ما تابعیت ایرانی - آمریکایی داریم و پسرم حدود یک‌سال قبل از ناپدیدشدنش به ایران آمد. او در رشته مدیریت نخبه بود و از دانشگاه نیویورک مدرک کارشناسی‌ارشد داشت. ارد، عاشق ایران بود و به‌همین‌دلیل به ایران بازگشت. یک‌بار در حال رفتن به کانادا بودیم و از جاده سرسبز آنجا تعریف کردم که پسرم در جواب گفت: هیچ جای دنیا زیبایی جاده پرپیچ‌وخم چالوس را ندارد.»
مرد 43ساله به ایران بازگشت و تصمیم گرفت در زادگاه پدری‌اش در تنکابن سرمایه‌گذاری کند. به همین دلیل زمان زیادی را در این شهر می‌گذراند. هر وقت به سفر می‌رفت، دوربین خود را همراه می‌برد و از طبیعت عکس می‌گرفت و در صفحه شخصی‌اش منتشر می‌کرد.
مادر درباره ماجرای ناپدیدشدن پسرش گفت: «پسرم آرام بود و با همه رفتار خوبی داشت. در ایران دشمنی نداشت و زمینی خریده بود و قصد داشت در آن ساخت‌وساز انجام دهد. در ایران هم کلاس کامپیوتر ثبت‌نام کرده و یک هفته از شروع کلاس‌هایش گذشته بود که ناپدید شد. وقتی پسرم به ایران آمد، من و پدرش در آمریکا مدام با او در تماس بودیم. قرار بود تا عید کارهایش را انجام دهد و نزد ما برگردد. 29 شهریور به قزوین رفت و کوهنوردی به سمت تنکابن را آغاز کرد. ساعت 2 بامداد اول مهر تماس گرفت و خبر داد دو ساعت دیگر به دامنه کوه در دریاسر تنکابن می‌رسد. خواست هماهنگ کنیم ماشینی به دنبالش برود. بعد از این تماس تلفنش از دسترس خارج شد و دیگر کسی او را ندید.»
آغاز جست‌وجو
با طولانی‌شدن غیبت ارد، مادرش دل‌نگران راهی ایران شده و با طرح شکایتی خواستار یافتن پسرش شد. همزمان تیم‌های هلال‌احمر هم جست‌وجو‌ها را آغاز کردند. «ابتدا تصور می‌شد قسمت سیالان باشد. به‌همین‌دلیل امدادگران هلال‌احمر قزوین جست‌وجو برای یافتن او را آغاز کردند. آن‌ها تمام مسیر را جست‌وجو کرده و هر کاری از دست‌شان برمی‌آمد انجام دادند. هیچ اثری از او پیدا نشد. به تهران که برگشتم به اداره آگاهی رفتم و شکایتی را مطرح کردم، اما بازهم جست‌وجو‌ها بی‌نتیجه بود. برای یافتن او 12 نامه به اداره‌های مختلف زدند که همه را خودم بردم، اما هیچ اثری از او نبود. حتی زندان‌ها و پزشکی‌قانونی را بررسی کردند، اما بی‌فایده بود. بعد از تحقیقات، ماموری که افسر پرونده در تهران بود به من گفت تهران دنبال او نگرد. اگر در تهران بود با اقداماتی که ما انجام دادیم او پیدا می‌شد.»
ردزنی تلفن‌همراه مرد گمشده تنها راهی بود که می‌توانست آخرین محل حضور او را مشخص کند. ردیابی تلفن همراه جست‌وجو‌ها را به سمت منطقه دریاسر رساند و مادر برای یافتن پسرش از تیمی حرفه‌ای از کوهنوردان خواست منطقه را جست‌وجو کنند. کوهنوردان محلی هم به کمک این تیم آمده و جست‌وجو برای یافتن ارد را آغاز کردند، اما جست‌وجو در این منطقه هم بی‌فایده بود.
مادر ارد احتمال می‌دهد پرونده ناپدیدشدن پسرش جنایی باشد. «اگر او دچار حادثه شده بود در این مدت باید اثری از کوله یا وسایلش پیدا می‌شد. حتی به من گفتند شاید قربانی حمله حیوانات‌وحشی شده که در این صورت هم اثری از او پیدا می‌شد. ارد با فردی اختلاف مالی داشت که او را به‌عنوان مظنون معرفی کردیم، اما گفتند باید مدارک قوی علیه او داشته باشیم وگرنه علیه ما شکایت می‌کند. دهم شهریور سال گذشته در روز تولد پسرم، پدرش در آمریکا سکته کرد و فوت شد و یک سال است تنهایی پرونده را پیگیری می‌کنم. هر هفته جمعه بومی‌های منطقه خودجوش جست‌وجو برای یافتن ارد را آغاز می‌کنند و عکس و مشخصات او را پخش کرده‌اند. یک گله‌دار گفته پسرم را در آن مسیر دیده است.»
با گذشت دو سال از ناپدیدشدن مرد جوان، پلیس تنکابن عکس او را منتشر کرده و از افرادی که از سرنوشت ارد اطلاع دارند خواسته با شماره‌تلفن 01154229506 پلیس آگاهی تنکابن تماس بگیرند و موضوع را اطلاع دهند.