بزرگنمايي:

پیام مازند - ورزش 3 /فیلیپ سندروس، مدافع سابق آرسنال، در فوریه 2006 برای اولین بار پا به سانتیاگو برنابئو گذاشت و رؤیای کودکی‌اش را زندگی کرد.
او که در ژنو (1985) متولد شده، داستان‌های شب‌های جادویی برنابئو و عظمت رئال مادرید را شنیده بود. حضور در آن شب تاریخی، جایی که آرسنال با گل تیری آنری رئال را شکست داد و این تیم از لیگ قهرمانان حذف شد، برای سندروس لحظه‌ای بی‌نظیر بود. این شکست حتی به استعفای فلورنتینو پرز، رئیس وقت رئال، چند روز بعد منجر شد. سندروس هنوز خاطره آن شب را با تمام وجود در قلبش نگه داشته است.
سندروس به شش زبان انگلیسی، اسپانیایی، فرانسوی، ایتالیایی، آلمانی و صربی صحبت می‌کند و حتی با زبان فارسی، به دلیل همسر ایرانی‌اش، آشناست.
سندروس معتقد است هیچ استادیومی مانند برنابئو به او حس خاص بودن نداده است. او درباره احتمال بازگشت رئال مقابل آرسنال در بازی برگشت می‌گوید که برنابئو با تاریخچه و عظمتش می‌تواند هر حریفی را تحت فشار بگذارد. با وجود برتری 3-0 آرسنال در بازی رفت، او معتقد است اگر تیمی بتواند چنین نتیجه‌ای را جبران کند، رئال در خانه‌اش است.
سندروس در مصاحبه با نشریه آاس در مورد بازی فرداشب حرف زد.
اکنون به چه کاری مشغول هستید؟
در ژنو زندگی می‌کنم. پس از پایان دوران بازی‌ام، دوره مدیر ورزشی را در فدراسیون اسپانیا گذراندم و در باشگاه سِروت، جایی که از پنج‌سالگی در آن بازی کردم، مشغول شدم. دوره مدیریت باشگاهی را هم گذرانده‌ام و مدرک مربیگری درجه A دارم. حالا با فیفا و آرسن ونگر در پروژه‌های توسعه همکاری می‌کنم و با انجمن‌های خاورمیانه، هند و ترکیه هم فعالیت دارم.
به چند زبان صحبت می‌کنید؟
انگلیسی، اسپانیایی، فرانسوی، ایتالیایی، آلمانی و صربی. به دلیل همسر ایرانی‌ام، با زبان فارسی هم کمی آشنا هستم.
پدرتان درباره بازگشت‌های رئال مادرید چیزی می‌گفت؟
بله، وقتی بچه بودیم برای من و برادرم تعریف می‌کرد. او در اسپانیا گاهی به برنابئو می‌رفت و همه بازیکنان تیم‌ها را از حفظ بود. وقتی رئال برای اردوی پیش‌فصل به سوئیس می‌آمد، در دوران کاپلو و هاینکس، ما را به نیون می‌برد. آنجا با بازیکنان عکس گرفتم، به‌خصوص عکسی با سیدورف که بعدها در میلان هم‌تیمی‌ام شد، برایم عزیز است. پسرعموهایم هنوز عضو باشگاه رئال هستند.

بازی در برنابئو برایتان رؤیا بود؟
بزرگ‌ترین رؤیایم بود. اتاقم پر از پوسترهای بازیکنان رئال و عکس‌هایم با آنها بود. همیشه آرزو داشتم روزی روی چمن برنابئو قدم بگذارم.
و در 21سالگی با آرسنال این رؤیا محقق شد
لحظه‌ای فراموش‌نشدنی بود. آن‌قدر هیجان‌زده و مضطرب بودم که قبل از سوت شروع بازی حالم بد شد و بالا آوردم. جو استادیوم باورنکردنی بود. تمام عمرم منتظر آن لحظه بودم.
آرسنال برد و رئال حذف شد
لحظه‌ای فوق‌العاده بود. خانواده‌ام در سکوها بودند و من در زمین، درست مثل رؤیاهایم. تیری آنری گل زد و ما اولین تیم انگلیسی بودیم که در برنابئو پیروز شد.
استادیومی به اندازه برنابئو شما را تحت تأثیر قرار داد؟
هیچ‌کدام. هیچ‌وقت حس آن روز را دوباره تجربه نکردم. برنابئو خودش باشکوه بود و حالا با بازسازی حتی تماشایی‌تر شده است.
دوباره صحبت از بازگشت رئال است
کسی که تاریخ فوتبال را بشناسد، می‌داند برنابئو جای خاصی است. قهرمانان زیادی آنجا بازی کردند و شکست خوردند. حس عظمت و تاریخ رئال را آنجا احساس می‌کنی، مثل حس هایبوری قدیمی در بازی‌های برگشت با آرسنال.