بزرگنمايي:

پیام مازند - روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: برجسته‌ترین ویژگی وصی و جانشین پیامبر اکرم، اصرار آن حضرت بر اجرای عدالت بود.
با پیروزی انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی، فرهنگ عدالتخواهی جامعه ایرانی را فراگرفت و ایثار و فداکاری مردم در تمام زمینه‌ها به اوج رسید. همسانی مردم و مسئولین و همفکری و هماهنگی آنها تأثیر زیادی در پیشبرد اهداف انقلاب و غلبه بر توطئه‌ها داشت بطوری که با قاطعیت می‌توان گفت تا مدتی مسیری که پیموده می‌شد همان بود که وعده داده شده بود.
تأسیس بنیادهائی از قبیل مستضعفان و کمیته امداد نیز که امام بانی آنها بود با هدف فقرزدائی و ریشه‌کن ساختن محرومیت صورت گرفت و قرار نبود این مؤسسات به دستگاه‌های عریض و طویلی تبدیل شوند که برای همیشه مشغول فعالیت باشند و همراه آنها فقر و محرومیت هم ادامه داشته باشد.
فلسفه وجودی بنیادها و مؤسساتی که به فرمان امام خمینی موظف به حل مشکلات محرومین شدند این بود که ظرف مدت معینی محرومیت را ریشه کن کنند و با از بین بردن فاصله طبقاتی، عدالت را جایگزین تبعیض نمایند. متأسفانه برخلاف این هدف بسیار ارزشمند، بنیادها خودشان متورم شدند، برج‌ها بالا بردند، کارمندان زیادی که معمولاً نیروهای آویزان هستند جذب کردند، حقوق‌های نجومی برای خودشان در نظر گرفتند، به بنگاه‌های اقتصادی تبدیل شدند، از فلسفه وجودی خود فاصله گرفتند و به عواملی برای زایش تورم و متورم ساختن اقتصاد کشور تبدیل شدند.
بی‌توجهی تدریجی مسئولین به توصیه‌های امام، میان آنها و مردم فاصله ایجاد کرد، فرصت‌طلبان و سوداگران این فاصله را پر کردند و با عادی‌سازی گرایش مسئولین به زرق و برق مادی، زمینه را برای متولد شدن انواع مافیا که زالوصفتانه خون مردم را می‌مکند و جامعه را از عدالت دور می‌کنند فراهم ساختند. فساد اقتصادی امروز و افزایش لحظه‌ای محرومیت و فقر در جامعه ما معلول این عوامل هستند، عواملی که هر روز فربه‌تر می‌شوند و زندگی را برای مردم دشوارتر می‌کنند.
در جامعه‌ای که عملکرد مسئولین آن با رهنمودهای نهج‌البلاغه فاصله بگیرد، کارگزاران درصدد برمی‌آیند برای سرپوش گذاشتن بر گناه بزرگ کشتن «عدالت» که مغز و محتوای دین است، به ظواهر دین متوسل شوند و مردم را به اموری از قبیل مهمانی 10 کیلومتری سرگرم کنند. این قبیل تلاش‌ها شاید خوراک تبلیغاتی مناسبی البته موقت برای کارگزاران باشند ولی هیچ مشکلی را از مردم حل نمی‌کنند و جامعه را هر روز از عدالت دورتر می‌کنند. متولیان نظام چاره‌ای غیر از این ندارند که بپذیرند عامل اصلی ناکامی‌های امروز، فاصله گرفتن با عدالت علوی است، زخم عمیقی که با توسل به ظاهر دین درمان نخواهد شد.