چاپ

پیام مازند - ایسنا / فدراسیون جهانی وزنه‌برداری در گزارشی به افتخارات محمود نامجو وزنه‌بردار پیشکسوت ایران پرداخت.
فدراسیون جهانی نوشت:
پس از جنگ جهانی دوم و در دهه 1950، ایران یکی از بهترین وزنه‌برداران تاریخ خود یعنی محمود نامجو را داشت.
او در سال 1918 در رشت (در ساحل دریای خزر) به دنیا آمد و در سال 1937 به تهران نقل مکان کرد و به‌عنوان نجار شروع به کار کرد. با وجود وزن کم (او در دسته 56 کیلوگرم رقابت می‌کرد)، بسیار قوی بود و در باشگاهی نزدیک محل کارش به وزنه‌برداری روی آورد. هم‌زمان در رشته بدن‌سازی نیز شرکت می‌کرد، اما این در وزنه‌برداری بود که به ستاره‌ای در کشور تبدیل شد.
در بازی‌های المپیک 1948 لندن، نخستین حضور المپیکی خود را تجربه کرد، اما با رکوردهای خود به مقام پنجم رسید. در دو دوره بعدی یعنی هلسینکی 1952 و ملبورن 1956، عملکرد بهتری داشت؛ در فنلاند دوم شد و در استرالیا مدال برنز گرفت.
دستاوردهای او در مسابقات قهرمانی جهان حتی چشم‌گیرتر بود؛ سه مدال طلا در سال‌های 1949، 1950 و 1951، یک نقره در 1954 و دو برنز در سال‌های 1955 و 1957 (که دومی در تهران برگزار شد و در آنجا بهترین مجموع خود را در رقابت‌های جهانی ثبت کرد.
با دو حضور دیگر روی سکو در بازی‌های آسیایی – مقام اول در 1951 و دوم در 1958 – نامجو در ثبت رکوردهای جهانی نیز بسیار موفق بود. او در طول دوران حرفه‌ای‌اش 11 رکورد جهانی را بهبود بخشید؛ سه رکورد در یک‌ضرب، پنج رکورد در دوضرب، و سه رکورد در مجموع سه حرکت.
با مدال طلایی که در سال 1949 به دست آورد، او نخستین قهرمان جهانی ایران در وزنه‌برداری شد (در سطح المپیک، این افتخار در سال 1968 به نصیری تعلق گرفت) و آغازگر سنتی از افتخارات بزرگ برای کشور در این رشته ورزشی شد.
در سال 1960، او تلاش کرد تا برای بازی‌های المپیک رم انتخاب شود اما موفق نشد در چهارمین دوره المپیکش شرکت کند.
محمود نامجو در سال 1989 و در سن 70 سالگی درگذشت.