بزرگنمايي:

پیام مازند - یکی از اهالی روستای دروپی از توابع بخش مرکزی ساری در حرکتی خودسرانه و عجیب اقدام به احداث جاده با نیت تصرف اراضی ملی و منابع طبیعی و قطع درختان ‌کرده است. -  
  در حالی از 18 میلیون هکتار اراضی جنگلی کشور امروزه به کمتر از 12 میلیون هکتار رسیده است که سهم استان مازندران حدود 52 درصد از سطح کل اراضی جنگلی بوده و بخش عمده این اراضی جنگلی را جنگل‌های هیرکانی در شمال کشور تشکیل می‌دهد.
در نابودی اراضی جنگلی ممکن است عوامل متعددی ممکن است در نابودی جنگل دخیل باشند ولی دخالت انسان مهم‌ترین عامل نابودی جنگل پس از آتش‌سوزی، حوادث طبیعی، شرایط ناپایدار جوی است که اصلی ترین عامل تغییر اقلیم را در پیش خواهد داشت.
اما با این حال باز هم شاهدیم که سوی برخی سودجویان یا متصرفان با انواع و اقسام حربه به دنبال نابودی جنگل و تصرف عرصه (زمین) به نام خود هستند. این افراد شبانه و به دور از چشم مردم و جنگلبان‌‌ها با شناسایی عرصه‌ای مسطح و قابل کشت در جنگل، در فرصتی مناسب اقدام به قطع درختان کرده و پس از خارج کردن چوب درختان و یا دفن آنها، با سیم یا چوب دور تا دور قسمتی را که درختان آن را قطع کرده‌اند به تصرف خود درمی‌آورند.
با توجه به اینکه قیمت زمین در روستاهای مازندران روز به روز در حال افزایش است به همین دلیل سودجویان و متصرفان به جنگل‌خواری و تصرف عرصه جنگلی روی آورده‌اند که روز به روز شاهد افزایش تجاوز به عرصه جنگل‌های شمال هستیم و هر روز در قسمتی از جنگل‌های مازندران در شهرهای مختلف، این تصرفات مشخص می‌شود.
‌اخیرا یکی از اهالی روستای دروپی از توابع بخش کلیجانرستاق شهر ساری در حرکتی خودسرانه و عجیب اقدام به احداث جاده با نیت تصرف اراضی ملی و منابع طبیعی و قطع درختان ‌از گونه‌های ممنوع‌القطع انجیلی‌، ممرز‌، بلوط و توسکا و... کرده و در مساحتی حدود 3300 مترمربع مبادرت به کاشت نهال مرکبات و سبزیجاتی همچون سیر و پیاز کرده است. این فرد متصرف تلاش داشته با سوزاندن تنه درختان، اثری از درخت برجای نگذارد.
شهر ساری دارای 6 بخش مرکزی، رودپی شمالی، رودپی، چهاردانگه، دودانگه، و کلیجان رستاق دارای390 روستا بوده که تمامی 52 روستای بخش کلیجانرستاق در حاشیه جنگل واقع شده است.
یکی از عوامل آلودگی و تخریب محیط زیست، قطع بی‌رویه درختان و تخریب جنگل‌ها و مرتع‌ است که نتیجه آن در بیشتر نقاط دنیا به صورت نابودی ذخایر زمین، اعم از درختان و گیاهان یا جانوران و در پی آن، فوران خشم طبیعت به شکل سیل‌های ویرانگر، حمله شن‌های روان و توسعه بیابان‌ها، خشکسالی‌های وحشتناک، شیوع انواع آفت‌ها همچون ملخ و موش، بیماری‌های مضرّ، سرمایه‌های انسانی جامعه را تهدید می‌کند‌.