پیام مازند -

بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
به نقل از مجله Neurosurgery، مغزبه خاطر اندامی بسیار مهم وخارق العاده بسیار شکننده است و قوام آن همچون ژله است. با توجه به شکنندگی مغز، جراحی برای برداشتن تومور مغزی گاهی اوقات می‌تواند منجر به آسیب باقیمانده به بافت‌ها شود و منجر به ایجاد نقایص عصبی شود.
به طور معمول، آسیب به بافت مغز از طریق تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) پس از عمل ارزیابی می‌شود. در حالی که، در این شرایط ام آر آی می‌تواند خونریزی در مغز یا مناطقی که جریان خون کاهش یافته یا ناکافی است (ایسکمی) را شناسایی کند، ممکن است نتواند به پزشکان بگوید در سطح سلولی چه اتفاقی می‌افتد.
محققان دانشگاه گوتنبرگ در سوئد اکنون آزمایش خونی ایجاد کرده اند که می‌تواند نشانگر‌های زیستی را بررسی کند که نشان دهنده وجود آسیب به روشی است که ام آر آی نمی‌تواند.
ایساک مایکلسون (Isak Michaëlsson) محقق اصلی این مطالعه، می‌گوید: اسکن‌های ام آر آی همیشه نمی‌توانند اطلاعات کافی دقیق در مورد میزان آسیب سلولی ارائه دهند. در بلندمدت، نشانگر‌های زیستی جدید می‌توانند این شکاف دانش را پر کرده و ارزیابی‌های دقیق‌تر و عینی‌تری از آسیب ناشی از جراحی تومور مغزی ارائه دهند.
محققان نشانگر‌های زیستی را مورد بررسی قرار دادند که برای محققانی که بیماری‌های تخریب کننده عصبی مانند بیماری آلزایمر و سایر زوال عقل‌ها و در بیماران مبتلا به آسیب‌های مغزی تروماتیک را مطالعه می‌کنند، شناخته شده بودند. نشانگر‌هایی که آن‌ها اندازه گیری کردند فیلامنت نور (NfL)، پروتئین اسیدی فیبریلاری گلیال (GFAP) و پروتئین تاو است.
فیلامنت نور نشانگر آسیب به رشته‌های سلول عصبی (آکسون) است و به عنوان نشانگر زیستی مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) شناخته شده است. پروتئین اسیدی فیبریلاری گلیال نشان‌دهنده آسیب سلول‌های گلیال، سلول‌های پشتیبان مغز و تاو نشان‌دهنده اختلال در سلول‌های عصبی (نرون‌ها) است. به گزارش سیناپرس، پروتئین‌های تاو اصلاح‌شده در کنار هم جمع شده و درهم‌تنیده‌هایی را تشکیل می‌دهند که نشانه‌ای از زوال عقل هستند.
محققان دریافتند: سطح هر سه نشانگر زیستی بعد از عمل در روز اول افزایش یافته است و فیلامنت نور همچنان افزایش می‌یابد و در روز 10 به اوج خود می‌رسد. بین افزایش سطوح پروتئین اسیدی فیبریلاری گلیال، تاو و فیلامنت نور در روز اول و میزان مغز ایسکمیک ارتباط وجود دارد. محققان دریافتند که بیماران مبتلا به نقص‌های عصبی جدید پس از جراحی، سطوح پروتئین اسیدی فیبریلاری گلیال و فیلامنت نور بالاتری نسبت به بیماران بدون نقص جدید داشتند.
محققان می‌گویند: یافته‌های مطالعه آن‌ها نشان می‌دهد که استفاده از نشانگر‌های زیستی ممکن است راهی جدید برای ارزیابی آسیب ناشی از جراحی مغز باشد و به گفته آنها، ممکن است این روشی برای شناسایی بیمارانی باشد که برای درمان نقایص عصبی ایجاد شده پس از جراحی نیاز به توانبخشی دارند.
مایکلسون می‌گوید: همچنین می‌توان تصور کرد که سطوح بالای این نشانگر‌ها ممکن است نشانه‌ای از آسیب باشد که می‌تواند در طولانی مدت باعث خستگی مغز یا سایر مشکلات شناختی برای بیماران شود. اگر چنین باشد، می‌توان از نشانگر‌ها برای شناسایی بیماران در مراحل اولیه استفاده کرد تا بتوانند نوع مناسب توانبخشی را دریافت کنند.