بزرگنمايي:

پیام مازند - سرانجام پرسپولیس نتیجه ماه‌ها سکوت ناعادلانه خود را در خرم‌آباد دید و دریافت تاوان سکوت مقابل اشتباه تا چه اندازه می‌تواند سخت باشد.
بیرانوند ماه‌ها آماج حملات بخشی از سکوها قرار گرفت، آن‌هم به شکلی ساختارشکنانه که هیچ ارتباطی به مسائل فنی نداشت و احساسی بود. اعتراض‌هایی که ابتدا متوجه فدراسیون و کمیته انضباطی بود، اما به تدریج تغییر مسیر داد و صرفاً جنبه توهین به یک بازیکن خاص را گرفت، اما پرسپولیس به جای نکوهش این رفتار غیرحرفه‌ای ترجیح داد در تمامی این مدت در سکوت، صرفاً یک تماشاگر باشد؛ سکوت مطلقی که بهای آن را در بازی با خیبر در خرم‌آباد داد، چراکه وقتی توهین به بازیکن برای سکوها عادی شود، تضمینی برای تثبیت مخاطب توهین‌ها وجود ندارد! 
در واقع پرسپولیس با بی‌تفاوتی به توهین‌های ساختارشکنانه از روی سکوها به آن مشروعیت بخشید، از آن جهت که سکوت همیشه نشانه نجابت نیست.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
گاهی شراکت است و شاید پرسپولیس در خرم‌آباد هزینه همان شراکت پنهان را پرداخت و ماحصل رفتار غیرحرفه‌ای خود را در بازی با خیبر دید. جایی که نفرت و فحاشی، این‌بار متوجه خود پرسپولیس شد، آن‌هم فقط به این دلیل که نتوانست مرز روشنی بین انتقاد، اعتراض و توهین‌های ساختارشکنانه برای هوادارانش ترسیم کند. مسئله این نیست که در ماجرای پرسپولیس و بیرانوند حق با کدام سمت و سوی ماجراست. مسئله این است که سکوها تحت هیچ شرایطی حق توهین به بازیکنان و خانواده آنها را ندارند و باشگاه‌ها باید مقابل این ناهنجاری سفت و سخت بایستند، اگر نمی‌خواهند آنچه امروز گریبان دیگری را گرفته، فردا خود آنها را درگیر کند، چراکه زمین گرد است. سکوها به توهین عادت کرده‌اند و دیگر نام‌ها هیچ تفاوتی برای‌شان نخواهد داشت. اما باید دید این داستان برای پرسپولیس و سایر تیم‌ها تجربه می‌شود یا همچنان تصور می‌کنند مرگ فقط برای همسایه است!
+
آخرین اخبار ورزشی را در جامعه ورزشی آفتاب نو بخوانید.
الان بخر، بعداً پرداخت کن(BNPL): آزادی مصرف یا دام بدهی‌های پنهان؟ نقدی بر عملکرد دولت و رسانه‌ها در فاجعه بندرعباس گاف‌های پرهزینه رسانه ملی؛ تشدید اختلافات داخلی و تنش در روابط خارجی چالش های آبرو داری از ایران و ایرانی در واتیکان آیا بابک زنجانی می‌تواند یک الگو باشد؟