پیام مازند - تیم فوتبال نساجی قائمشهر با 12 بازی بدون شکست و اختلاف 11 امتیازی با نخستین تعقیب‌کننده، به مدعی اصلی صعود به لیگ برتر فوتبال ایران تبدیل شده است.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای مازندران ؛ نساجی قائم شهر در فصل جاری لیگ آزادگان، نه‌تنها یک تیم موفق، که یک «پروژه کامل صعود» است. تیمی که در تمام شاخص‌های کلیدی — از امتیازگیری و ثبات عملکرد تا دفاع سازمان‌یافته و گل‌های دقایق پایانی — استانداردهای یک تیم لیگ‌برتری را به نمایش گذاشته است.
12 بازی، 9 برد، 3 مساوی و صفر شکست؛ کارنامه‌ای که نشان می‌دهد نساجی هم شخصیت تیمی دارد، هم عطش برنده‌شدن.
شروع محتاطانه، روند صعودی
قرمزهای قائم شهر فصل را با سه بازی ابتدایی نسبتاً محتاط آغاز کرد: دو تساوی خانگی مقابل نفت بندرعباس و صنعت نفت در هفته اول و سوم، که هر دو از تیم‌های سرسخت این سطح‌اند. اما این شروع محتاطانه و نسبتا ایمن، بلافاصله جای خود را به یک روند صعودی قدرتمند داد: چهار برد پیاپی، سپس یک تساوی دیگر و دوباره چهار برد متوالی.
این الگوی نتیجه گرفتن — «شروع کنترل‌شده، سپس صعود تدریجی و حفظ روند» — معمولاً مختص تیم‌هایی است که خود را برای کورس طولانی‌مدت آماده کرده‌اند، نه تیم‌هایی که فقط با موج احساس جلو بیایند. همین ثبات در روند، یکی از مهم‌ترین نشانه‌های تیم‌های صعودکننده است.
شخصیت تیمی: آرام، مطمئن و برنده
آمارهای میدانی نساجی نشان می‌دهد تیم در هیچ شرایطی از کنترل خارج نشده. در 12 بازی تنها یک بار عقب افتاده — آن هم مقابل سایپا — و همان بازی را با تمرکز و مدیریت به پیروزی رسانده.
این نکته ساده نیست؛ تیمی که عقب نمی‌افتد، یعنی تیمی که:
• در فاز شروعِ بازی اشتباه کم دارد
• وسط بازی افت تمرکز ندارد
• در پایان بازی دچار فروپاشی ذهنی نمی‌شود
عطش پیروزی در این تیم کاملاً دیده می‌شود: بردهای با گل‌های دقایق پایانی مقابل شهرداری نوشهر، نیروی زمینی و سایپا نشان می‌دهد روحیه تیم تا دقیقه 90 و حتی وقت اضافه‌ها فعال است. این رفتار تیم‌هایی است که هدف‌شان مشخص است، به صعود باور دارند و تا آخر می‌جنگند.
دفاع آهنین؛ ستون صعود
در فوتبال مدرن، تیم‌هایی صعود می‌کنند که کمتر گل بخورند؛ نساجی دقیقاً همین مسیر را می‌رود.
- فقط 2 گل خورده در 12 بازی
- میانگین 0.16 گل خورده در هر مسابقه
- 10 کلین‌شیت
- تنها یک گل در جریان بازی دریافت شده
این آمار متعلق به یک تیم عادی نیست؛ متعلق به تیمی است که ساختار دفاعی‌اش درک‌شده، تمرین‌شده و هماهنگ است. دریافت فقط یک گل در جریان بازی یعنی کل تیم درست دفاع می‌کند.
این تیم به سختی گل می‌خورد و نسبت گل زده به خورده (18 به 2) نشان می‌دهد برای بردن، مجبور نیست بازی‌های پرریسک انجام دهد.
حمله: تیم گل می‌زند، حتی اگر دیر!
18 گل زده و میانگین 1.5 گل در هر بازی برای تیم صدرنشین کاملاً منطقی است. اما نکته‌ی جذاب اینجاست:
• 5 گل در نیمه اول
• 13 گل در نیمه دوم
• گل‌زدن‌های دیرهنگام که حداقل در 3 بازی 3برد برای تیم همراه داشته
• گلزنی 8 بازیکن؛ دو بازیکن 4 گله، یک بازیکن 3 گله، دو بازیکن 2 گله
این یعنی تیم به یک گلزن خاص وابسته نیست بلکه از چند نقطه متفاوت ضربه می‌زند. برای تیمی که می‌خواهد مسیر طولانی صعود را طی کند، این تنوع گلزنی یک مزیت حیاتی است: اگر یک مهاجم افت کند، بقیه هستند که جبران کنند.
نکته مهم دیگر این است که نساجی چهار برد 1–0 و پنج برد با اختلاف یک گل داشته، بردهای کم‌گل همیشه نشانه ضعف نیست؛ گاهی نشانه بلوغ یک تیم است. تیمی که بازی سخت را نبازد و با تک موقعیت یا موقعیت نصفه و نیمه گل بزند، تیمی است که در پایان فصل بالای جدول می‌ماند.
خانگی و خارج از خانه ندارد، برد برای نساجی است!
شاید عجیب‌ترین نکته نساجی این فصل آمار خارج از خانه است:
•خارج از خانه: 6 بازی، 5 برد، 1 تساوی
•خانگی: 4 برد، 2 مساوی
این که تیم در زمین حریف این‌قدر راحت می‌برد، یک امتیاز کلیدی است. تیم‌هایی که خارج از خانه 80–90٪ امتیازات را می‌گیرند، تقریباً همیشه صعود می‌کنند.
نساجی سبک بازی‌ای دارد که خارج از خانه هم قابل اجراست: مستحکم، کم‌ریسک، دقیق، و همیشه منتظر اشتباه حریف.
جدول: فرسنگ ها فاصله!
یک‌سوم لیگ گذشته و نساجی:
• 11 امتیاز جلوتر از تیم دوم است
• 12 امتیاز جلوتر از تیم سوم و چهارم
• 13 امتیاز جلوتر از تیم پنجم
این فاصله در لیگ آزادگان معمولاً به ندرت در نیم‌فصل اول به وجود می‌آید. چنین اختلافی معمولاً در تیم‌هایی دیده می‌شود که:
• کمتر لغزش دارند
• بیرون خانه عالی‌اند
• مقابل تیم‌های بالای جدول نمی‌بازند
نساجی همین مسیر را رفته، از 6 تیم مدعی، با نود و صنعت نفت مساوی کرده، سایپا را برده و مقابل دو تیم دیگر –مس شهر بابک و هوادار-- هنوز بازی نکرده.
نکته ای که شاید در نیم فصل دوم به قرمزها خیلی کمک کند این است که آنها در نیم فصل اول در مقابل پنج تیم دیگر مدعی صعود، 4بازی مهمان و فقط در یک دیدار میزبان بودند.
کیفیت روانی: تیمی که نمی‌ترسد
تیم نساجی امسال ترس از باخت ندارد و این فوق العاده است. بازیکنان وقتی عقب می‌افتند دستپاچه نمی‌شوند، وقتی موقعیت از دست می‌دهند ناامید نمی‌شوند، و وقتی کار گره می‌خورد، می‌دانند که در نهایت بازی را می‌توان بُرد.
این اعتماد به نفس نتیجه‌ی:
• بردهای پی‌درپی
• کلین‌شیت‌های متعدد
• گل‌های دقایق پایانی
• اختلاف زیاد با رقبا
• ساختار تاکتیکی ثابت و بدون نوسان است.
پنج بازی آینده: زمان تکمیل فاصله!
برنامه 5 هفته آینده نشان می‌دهد نساجی شانس دارد اختلاف فعلی را حتی بیشتر کند:
مس شهر بابک (2) – مدعی ترین تیم نزدیک به نساجی همین مس شهر بابک است، به نوعی در این بازی کلیدی خارج از خانه مساوی هم نتیجه بدی نیست، چون رقبا را عقب نگه می‌دارد. نفت و گاز گچساران (14)، هوادار (5) – که شاید سخت ترین بازی نساجی باشد، فرد البرز (8) و آریو اسلامشهر (11) دیگر بازی های قرمزهای قدرتمند قائمشهر تا پایان نیم فصل است.
با فرم فعلی، گرفتن 10 تا 12 امتیاز از 15 محتمل‌ترین سناریوست — و اگر این اتفاق بیفتد، عملاً نیم‌فصل اول با یک ابرصدرنشینی به پایان می‌رسد.
نساجی در این فصل لیگ آزادگان یک تیم ساده و معمولی نیست؛ یک «پروژه آماده صعود» است. تیمی که 12 بازی بدون شکست داشته، 9 بار برنده شده، تنها دو گل خورده و در 10 مسابقه کلین‌شیت کرده، نشان داده استانداردهایش فراتر از سطح لیگ است.
گل‌های دقایق پایانی، فقط یک‌بار عقب افتادن و تنوع در گلزنی، تصویری از تیمی با شخصیت محکم، تمرکز بالا و اشتیاق دائمی برای برد می‌سازد.
روند امتیازگیری خارج از خانه — که تقریباً بی‌نقص بوده — همراه با اختلاف 11 تا 13 امتیازی با رقبا در پایان یک‌سوم فصل، نشان‌آور یک چیز است:
نساجی نه‌فقط مدعی صعود است، که مدعی اصلی صعود است.
اگر این تیم همین مسیر را با هوشیاری، مدیریت شرایط بدنی مناسب و حفظ ساختار دفاعی ادامه دهد، صعود نه‌تنها قابل پیش‌بینی بلکه نزدیک و در دسترس است.
گزارش مکتوب از حامد گلی خبرنگار صداوسیمای مازندران