پیام مازند - ورزش 3 /تبریز این روزها با آن سرمای معروفش حالوهوای خاصی دارد، اما نیمکت تراکتور کاملاً برعکس شده؛ جایی که مثل یک نقطه جوشان عمل میکند و حتی از جریان بازی هم هیجان بیشتری به خودش گرفته. نیمکتی که حالا پر شده از چهرههایی که در خیلی از تیمهای لیگ جایشان در ترکیب ثابت تضمینی بود، اما اینجا هیچچیز قطعی نیست و اسمها هم نمیتوانند برای کسی امتیاز اضافه بسازند.
تراکتور حالا یکی از شلوغترین ورقابتیترین نیمکتهای فوتبال ایران را دارد؛ نیمکتی که هر تصمیم درباره آن تبدیل به یک انتخاب حساس برای کادر فنی شده. در این تیم همهچیز به شرایط روز مسابقه، عملکرد بازیکنان و تشخیص سرمربی بستگی دارد. همین هم باعث شده رقابت درون تیمی به اوج خودش برسد و نیمکت تراکتور اهمیتش کمتر از آن 90 دقیقه داخل زمین نباشد.
مارکو یوهانسن، دروازهبان سوئدی که با سابقه حضور در بوندسلیگا 2 و کارنامهای روشن به ایران آمد، انتظار داشت دوران محرومیت بیرانوند برای او فرصت ایدهآلی ایجاد کند. اما با تغییر شرایط و توقف محرومیت، جایگاه شماره یک دوباره به بیرانوند برگشت و یوهانسن روی نیمکت نشست.
بازار
خط حمله هم داستان مشابهی دارد. تومیسلاو اشترکالی که فصل گذشته در لیگ برتر 8 گل به ثمر رساند، هنوز نتوانسته جای ثابتی در ترکیب بگیرد. همین وضعیت برای مهدی شیری و محمد نادری هم وجود دارد؛ بازیکنانی که در بیشتر تیمها احتمالاً مهرههای ثابت بودند اما اینجا رقابت شکل دیگری دارد.
در این میان، نام بزرگ دیگری هم هست که نیمکتنشینیاش خیلیها را غافلگیر کرد: مهدی هاشمنژاد. بازیکنی که طی ماههای اخیر یکی از تأثیرگذارترین چهرههای لیگ بوده، بازی اخیر را روی نیمکت آغاز کرد، اما با شروع نیمه دوم ورق را برگرداند. ورودش جریان مسابقه را تغییر داد و روی هر سه گل تیمش نقش مستقیم داشت؛ نشانهای روشن از کیفیت فردی و اهمیت تاکتیکی او.
این حجم از رقابت در حالی است که ایگور پوستونسکی هنوز به دلیل مصدومیت در دسترس نیست. با بازگشت او تراکم نیمکت تراکتور حتی بیشتر خواهد شد و انتخاب ترکیب اصلی دشوارتر از همیشه میشود.
در خط دفاع هم شرایط جالب است. فرشاد فرجی که فصل گذشته یکی از بهترین سالهایش را پشت سر گذاشت، بعد از قرار گرفتن در لیست مازاد پرسپولیس، راهی تبریز شد. اما او هم مقابل زوج آماده و هماهنگ شجاع خلیلزاده و الکساندر سدلار فعلاً فرصت زیادی پیدا نکرده و باید برای ورود به ترکیب بجنگد.
این وضعیت تنها یک معنا دارد: تراکتور به تیمی تبدیل شده که کیفیت نیمکتش تفاوتی با ترکیب اصلی ندارد و رقابت در هر پست در بالاترین سطح ممکن جریان دارد؛شرایطی که هم سطح تیم را بالا میبرد و هم حساسیت تصمیمات فنی را چند برابر میکند.