بزرگنمايي:

پیام مازند - «کارناوال» با اجرای رامبد جوان، تلفیقی نوآورانه از فرم و محتوا در قالب یک مسابقه تعاملی است که با حضور چهره‌های مطرح و مشارکت فعال مخاطبان، تجربه‌ای متفاوت در شبکه نمایش خانگی رقم زده است.
یکی از تولیدات پلتفرم‌ها که مخاطبان خاص خود را داشته و دیگر به جزو لاینفک آن تبدیل شده، مسابقه است. تنوع حرف اول و آخر را در مسابقات زده و همچنان برگ برنده آن در رویارویی با مخاطب به حساب می‌آید. «کارناوال» تازه‌ترین نمونه در این باب به حساب می‌آید که به تازگی قسمت نخست آن پس از یک قسمت پیش درآمد از طریق پلتفرم فیلم‌نت در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.
در پیش درآمد و قسمت موسوم به پایلوت، رامبد جوان در مقام اجراکننده، طراح و کارگردان، فضای کلی حاکم بر کار را ترسیم کرده و به مخاطب یک شناخت نسبی از آن می‌دهد. طراحی صحنه و فضا هم به گونه‌ای است که مخاطب را درگیر کرده و مشتاق به تماشای ادامه‌اش می‌کند.
مهراب قاسمخانی نیز به عنوان نویسنده «کارناوال» تلاش کرده تا با استفاده از کلیشه‌های امتحان پس‌داده و آشنا به شکل تازه‌ای برسد به همین دلیل هم مخاطب، نشانه‌هایی کاملا آشنا را لا به لای کار دیده و این کدهای آشنا را دنبال می‌کند اما آنچه که «کارناوال» را در قسمت اول جذاب کرده، نوآوری‌هایی است که به خرج داده‌اند چه به لحاظ مضمون و چه به لحاظ فرم که دومی بیشتر از اولی خود را به رخ می‌کشد برای مثال می‌توان به تکه های مختلفی که پیش از شروع مسابقه پخش می‌شود، اشاره کرد.
همچنین گفتگوهای کوتاه رامبد جوان با دو شرکت‌کننده و نیز قطعات کوتاه نمایشی به رنگارنگ‌تر شدن کار کمک شایانی کرده است برای نمونه می‌توان به مواجه شدن جوان با عروسک گربه سیاه پشمالویی اشاره کرد که حرف می‌زند و قطعا در قسمت‌های بعدی نقش پررنگ‌تری نیز پیدا خواهد کرد. این به اصطلاح پاساژها، بسیار به کار «کارناوال» آمده و به حفظ ریتم آن و چشم نوازی‌اش کمک فراوان کرده است.
حضور چهره‌های مطرح حوزه سینما و هنرهای نمایشی در مقام شرکت‌کننده، ایده آشنا و کلیشه شده‌ای است که مخاطبان «کارناوال» شاهد نمونه‌های مختلفی از آن در مدیوم‌های گوناگون از قاب کوچک تلویزیون تا شبکه نمایش خانگی بوده‌اند. همین موضوع نقطه عطف این برنامه بوده که هم می‌تواند آن را به اوج رسانده و میلیون‌ها مخاطب جذب کند و هم می‌تواند عکس آن عمل کند؛ اتفاقی که به نظر می‌رسد تا به اینجای کار به نفع «کارناوال» رخ داده است.
امیرمهدی ژوله و علی اوجی، انتخاب‌های خوبی برای قسمت نخست کار بوده و با توجه به شناخت آنها از مخاطب و نیز جهان سرگرمی‌سازی، یک نقطه قوت به حساب می‌آیند. مسابقه‌ای با حضور پانصد تماشاگر که هر کدام حق رای داشته و نقشی مستقیم و کلیدی در انتخاب برنده دارند.
اوجی، گروه موسیقی نسبتا پرتعدادی را روی صحنه آورده که تکه‌هایی از موسیقی آثار مطرح تاریخ سینمای جهان را می‌نوازند؛ در حالی که روی پرده پشت سر آنها تکه‌هایی از همان فیلم‌ها پخش می‌شوند. اتفاق جذابی که پیش از این تنها در معدودی کنسرت ایرانی رخ داده و جذابیت‌های بسیار برای مخاطبان «کارناوال» دارد. تلفیق درخشان موسیقی و سینما که با اجرای خوب گروه همراه شده و نمره بالایی هم از تماشاگران خود می‌گیرد.
در نقطه مقابل، ژوله سراغ حیطه‌ای رفته که سال‌ها در آن کار کرده و بر آن تسلط دارد: استندآپ کمدی. با این تفاوت که این بار تعداد زیادی بازیگر را با متن خود همراه کرده و به یک اجرای تک پرده‌ای نزدیک می‌شود. آن هم با موضوعی به نام مهاجرت که شادی و خنده و غم و اشک را در دقایق مختلف خود دارد؛ اجرایی که به واسطه آشنایی بیشتر مخاطب با سروشکل آن، بیش از ایده علی اوجی رای آورده و تاثیر عمیق‌تری روی تماشاگران به جای می‌گذارد.
در بخش دوم که به شکل قسمت مجزای پنجاه دقیقه‌ای همراه قسمت نخست منتشر شده، یک غافلگیری در دل خود دارد که می‌توان آن را برگ برنده اصلی کار به حساب آورد؛ حضور ژوله و اوجی روی صحنه و شنیدن نقدهای مثبت و منفی چندین نفر از تماشاگران نسبت به کارشان. نقدهای سرشار از هیجانی که دامنه آن به خود تماشاگران کشیده و به بحث‌های داغی منجر شد که به نظر می‌رسد خود جوان، ژوله و اوجی هم بابت آن غافلگیر شدند!
رای‌گیری دوباره برای انتخاب برنده میدان، پایان بخش آن به حساب می‌آید که ژوله برنده آن به حساب می‌آید. موسیقی همچنان یکی از ارکان «کارناوال» محسوب می‌شود که به خوبی در ساختار آن جا افتاده و برای مخاطب هم جذابیت‌ زیادی دارد.
محمد جلیلوند
همه چیز درباره کارناوال
کارناوال را در فیلم نت با اینترنت ایرانسل، رایتل و مبین نت رایگان تماشا کنید