امامعلی حبیبی؛ ببری که کشتی را خلاصه کرد

پیام مازند - ایرنا/ ببر مازندران را با کشتی‌های سرعتی در جهان می‌شناسند که با این تکنیک بسیاری از حریفان را مغلوب خود ساخت.
با اعلام فدراسیون کشتی امامعلی حبیبی خالق نخستین مدال طلای ایران در ادوار المپیک در سن 94 سالگی درگذشت.
امامعلی حبیبی همان کودک یتیم روستاهای بابل بود که با اقبال بلند خود از سد بزرگان داخلی و خارجی گذشت تا بتواند تاریخ کشتی و ورزش ایران را با قلم زرین به رشته تحریر درآورد.
او دلداده کشتی بود و این دلداگی را از یک مکتب قرآنی آموخته بود جایی که ننه بیگم معلم این مکتب خانه به مشوق ببر مازندران برای رسیدن به سکوی جهان و المپیک تبدیل شد. کشتی برای حبیبی تمام زندگی بود و حتی به خاطر این رشته به عشق خود پشت کرد تا بتواند در کارزار المپیک برای مردم ایران بجنگد.

حبیبی خود را در یک جغرافیای شهری محصور نکرد بله او متعلق به تمام ایران بود. حتی در زمان بستری در بیمارستان‌های ملبورن به پیشنهاد ازدواج و تابعیت کشورهای مختلف پاسخ منفی داد تا در قلب مردم جاودانه بماند.
او نام را به نان نفروخت و در برابر حکام مستبد آن زمان ایستاد تا جایی که در برابر طلب حق و حقوقش انگ چاقوکی به وی زده شد اما این زخم زبان‌ها نتوانست مسیر ببر مازندران را سد کند و وی بعد از طعنه آن فرماندار، در سرزمین کانگروها توانست حریفان مقتدری را شکار کند.
سرعت پیشرفت وی بی‌نظیر و شاید بهتر بگوئیم که امامعلی حبیبی اعجوبه بود تا جایی که کمتر کسی در آن دوران می‌توانست حریف سرعت و قدرت وی شود. او با فن اصیل ایرانی یک دست و یک پا، کشتی طاقت فرسای آن زمان که 12 دقیقه بود را در چند دقیقه خلاصه و بزرگان را با ضربه فنی بدرقه می‌کرد.
بازار

او تاریخ را نوشت و مدال طلای المپیک را پیش از تختی ضرب کرد. همدوره تختی بود و از اخلاق نیک تختی به خوبی یاد می‌کرد اما حبیبی نیز خود یک مکتب بود وی نماد موفقیت در ورزش و زندگی به شمار می‌رود.
اگر زندگی برای حبیبی تلخ شروع شد و به مانند کاوه در آهنگری، اراده وی به نهایت تکامل رسید اما در ادامه زندگی توانست خود را از بند فقر تحمیلی برهاند و به نگین درخشان سرزمین شمالی ایران تبدیل شود. برای حبیبی ورزش نردبان عبور از سختی‌ها بود. وی با تلاش و قدرت خود در برابر ناداوری‌های زمان ایستاد و از دل آن مشکلات خوشرنگ‌ترین مدال تاریخ ایران را صید کرد.