پیام مازند - وزیر میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی گفت: آینده ایران نه از نفت، بلکه از مدرسه، دانشگاه، خانواده و فرهنگ شکل میگیرد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای مازندران ؛ وزیر میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی امروز پنجشنبه ۴ دیماه در آیین نکوداشت مقام علمی و شخصیتی استاد علی قائمیامیری با اشاره به تجربههای تاریخی و خاطرات ثبتشده از پیش از انقلاب تاکید کرد: اگر امروز با چالشهایی مواجه هستیم ریشه آن در فاصله گرفتن از تربیت انسان توسعهیافته است.
سیدرضا صالحیامیری با بیان اینکه توسعه نفتمحور، مسیر نادرست توسعه ایران بوده است، گفت: توسعه را از مسیر نفت که همچنان نفت بلای توسعه کشور است آغاز کردیم اما ریل توسعه ایران باید از مدرسه، دانشگاه، حوزه، نخبگان و خانواده عبور کند.
صالحیامیری با اشاره به وجود آسیبهای اجتماعی در جامعه ادامه داد: این چالشها ناشی از فاصله گرفتن از زیست فرهنگی و نظام تعلیم و تربیت است.
وزیر میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی با اشاره به رویکرد کلان دولت گفت: دولت از آغاز بر سه محور اساسی انسجام و وفاق ملی، امیدآفرینی اجتماعی و کارآمدی اجرایی تاکید دارد و ناامیدی، بزرگترین تهدید سرمایه اجتماعی و امید، موتور محرکه توسعه است.
وی با بیان اینکه دولت هیچ شأنی برای خود جز خدمت به مردم قائل نیست، افزود: ما از گرانی، تورم و فشارهای اقتصادی آگاه هستیم و خود را موظف به پاسخگویی و اقدام میدانیم.
صالحیامیری با اشاره به سیاستهای کلان کشور و کاهش فشار بر مردم گفت: راهبرد جمهوری اسلامی ایران همزمان مبتنی بر مقاومت در برابر زیادهخواهی دشمن و دیپلماسی برای تأمین منافع ملی است و این مسیر هزینه دارد.
وزیر میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی با تجلیل از استاد علی قائمیامیری تاکید کرد: تجلیل امروز، تجلیل از یک پدیده علمی و فرهنگی و گامی کوچک برای قدردانی از شخصیتی است که بیش از پنج دهه به این سرزمین خدمت کرده و نامش در حافظه فرهنگی ملت ایران ماندگار است.
او با اشاره به پیوند عاطفی و تاریخی خود با آقای امیری افزود: امروز ترجیح دادم بهجای بحثهای رسمی و علمی، وارد یک گفتوگوی درونخانوادگی و عاطفی شوم؛ چراکه نسبت من با این شخصیت، نسبتی فراتر از مناسبات اداری است.
صالحیامیری با بازخوانی خاطراتی از دوران تحصیل در بابل و اشاره به نامههای استاد قائمیامیری از دوران تحصیل در دانشگاه سوربن پاریس گفت: این خاطرات، بازتابی از پیوند عمیق علم، ایمان، اخلاق و زیست روزمره است. نکتهای که پس از نزدیک به نیم قرن هنوز در ذهن من زنده مانده و حامل یک پیام تمدنی است.